We vertrekken vandaag om half acht vanaf het Torarica hotel voor onze trip naar Galibi. Helaas zijn we niet erg snel op stoom en is ook nog eens de halve stad afgezet voor een wielerwedstrijd, waardoor we pas rond acht uur bij het hotel aankomen. Gelukkig is dit Suriname en is er verder nog niemand aanwezig. Wat later dan gepland vertrekken we met een groepje van acht richting Albina, de hoofdstad van het district Marowijne, gelegen aan de gelijknamige rivier op de grens met Frans-Guyana vormt.

Lees verder

Wat een makkie is vliegen in je eentje wanneer je gewend bent met een heel gezin op reis te gaan! Maar 15kg bagage, geen slapende kids op je arm en geen taxichauffeurs die je weigeren om het grote aantal tassen. Ik had een dagvlucht en ik heb de tijd gedood met een drietal films waaronder Argo (aanrader!). Mieke haalde me van het vliegveld en het uurtje rijden naar hun huis gaf meteen al een mooi eerste indruk van het land.

Lees verder

Wanneer we op het vliegveld van Salta aankomen blijkt dat geheel tegen de algemene reputatie van LAN en Aereolineas Argentinas in de vlucht van LAN naar Buenos Aires gecanceld, maar die van Aereolineas prima op tijd. Een unicum voor ons deze reis. Als we straks bij ons hotel op twee blokken van Avenue de 9 Julio aangekomen zijn, gaan we proberen om onze traditie in ere te houden om elke reis minstens één keer sushi te eten.

Lees verder

Meertje langs Ruta 9 Ondanks dat we dezelfde weg terug rijden van Purmamarca naar Salta blijft het een prachtige route met dezelfde afwisseling. We hadden gepland om aan één van de meren te lunchen, maar was onze picknickplek al eerder bezocht door een kudde koeien, die daar nog wat hadden achter gelaten, dat helaas het prachtige uitzicht niet kon compenseren. Om half drie arriveren we voor het appartement, waar mijn ouders al zijn.

Lees verder

Eén van de hoogtepunten —letterlijk en figuurlijk— in de omgeving zijn de Salinas Grandes, een opgedroogd meer waar een achtergebleven zoutkorst van een halve meter voor een surrealistisch landschap zorgt. De vlakte zelf ligt op 3400 meter, maar de pas er naartoe wel zo’n 4200. Terwijl Purmamarca op 2500 meter toch ook niet echt op zeeniveau ligt, is dat toch meer dan anderhalve kilometer stijgen. Met een volle tank en genoeg water gaan de op weg.

Lees verder

We hebben ons tijdens de voorbereiding van de reis een beetje laten foppen met de afstanden en de reistijden in Argentinië. Daarom staat vandaag een rit van Cafayate naar Purmamarca op het programma en dat blijkt toch wel zeven uur rijden. Ruta 9 Cafayate naar Purmamarca Gelukkig is het uitzicht tijdens deze rit prachtig en heel afwisselend. Het eerste stuk rijden we door de Quebrada de Cafayate terug naar Salta, waar we kort Victor en Romina zien bij haar ouders.

Lees verder

Onze eerste etappe in Salta zit er al weer op en de volgende bestemming is Cafayate. Cafayate is een klein plaatsje ongeveer 150 km ten zuiden van Salta en bekend om zijn (voornamelijk witte) wijn. Op de weg van Salta naar Cafayate verandert langzaam het landschap en wordt het steeds bergachtiger. De rotsformaties zijn door regen en wind geërodeerd in fascinerende vormen. Quebrada de Cafayate Aan het eind van de middag komen we in het dorpje aan en nemen we onze intrek in Las Porta del Viñas, een sympatiek klein hostel één blok van het dorpsplein verwijderd.

Lees verder