Blijkbaar is mijn bioklok nog steeds niet om, want ik ben alweer om vijf uur wakker. We hebben drie-en-een-half uur autorijden voor de boeg en volgens ons reisschema moeten we om 10:00 in Sierpe zijn voor de boot naar Drake Bay. Om zeker te zijn dat we niet te laat komen rijden we daarom om 6:00 al weg. Blijkbaar maken meer gasten deze trip, want we hebben gisteravond al een tasje met ontbijt meegekregen.

Het eerste stuk van de route is weer slingerend door de bergen, af en toe met een slakkengang achter een vrachtauto. Vandaag passen we extra goed op om de knipperlichten niet verkeerd te interpreteren! Na bijna twee uur rijden komen we bij de Pacific aan en loopt de weg verder langs de kust. Minder bochten en heuvels, dus we kunnen een stuk sneller doorrijden. Al om kwart voor tien komen we aan bij het restaurant waar de boot vertrekt. Die blijkt pas om half twaalf te vertrekken. Genoeg tijd voor een goeie kop koffie en een poging om onze simkaart te activeren. Bij Trogon lodge had Liberty namelijk geen dekking, dus daar kon de SIM nog ingepakt blijven. Met een hoop hulp van de barman krijgen we de SIM actief, maar het registreren bij SUTEL, de overheidsinstantie voor telecom registratie van prepaid simkaarten gaat niet goed. Later blijkt dat er ook bij de Pirate Cove, ons hotel in Drake Bay, geen dekking is. Dit wordt een lange-termijn project.

Krokodil
De boottocht naar de Pirate Cove gaat eerst door een prachtige rivier met Mangrove bos langs de oever. We zijn de haven nog niet uit of we zien een behoorlijk grote krokodil op de oever zich warmen aan de zon. In het hotel horen we van alle anderen die we tegenkomen dat ze deze krokodil ook gezien hebben (misschien is het wel een tourist trap). De laatste twintig minuten varen we over zee door de baai. De golfslag is behoorlijk en het bootje gaat aardig te keer. Aangekomen bij de baai waar de lodges aan liggen moeten we door de branding naar het strand waden. De wandelschoenen gaan klassiek aan de veters om onze nek en we bereiken inclusief bagage het strand met alleen natte voeten.

Sierpe River
Sierpe River
Sierpe River

Pirate Cove ligt op een prachtige locatie en alle lodges hebben uitzicht over de baai. Nadat we de kamer in gebruik hebben genomen wordt de lunch geserveerd. Op het strandje bij de lodge liggen een paar kajaks en na de lunch proberen we die uit. We krijgen de instructie om alleen op het riviertje te blijven en niet de zee op te gaan. Helaas blijkt het riviertje al na 5 minuten kanoën te eindigen in een ondoordringbare mangrove en staan we dus na 20 minuten alweer op het strand.

Als reisgezelschap van twee personen zitten we meestal met een ander stel aan tafel en wisselen we tijdens het eten gezellig reisverhalen uit. Tijdens het diner zitten we naast een Belgisch stel dat al langer in Costa Rica is en we krijgen een paar handige tips van ze. Eén ervan is een bar in Agujitas de Drake, het dorpje in de baai, waar ze van 15:00-17:00 happy hour hebben en het terras uitzicht heeft op een boom met vruchten die de beroemde rode ara’s erg lekker schijnen te vinden.

Pirate Cove
Pirate Cove
Pirate Cove

Na het diner horen we dat de staf voor morgen twee plekjes heeft kunnen reserveren bij The Divine Dolphin. We gaan walvis, of eigenlijk bultrug – Humpback Whale, en dolfijnen spotten. Ik heb meer dan twintig jaar geleden in Australië ook bultruggen gezien en er nog steeds fantastische herinneringen aan. Ik hoop dat mijn hoge verwachtingen voor morgen ook waargemaakt worden!

We worden ’s morgens om acht uur op het strand verwacht, dus zitten op de riant late tijd van 7:00 aan het ontbijt. Pirate Cove serveert, net als alle Tico’s zelf, gallo pinto als ontbijt. Of zoals ze het zelf noemen ‘Typical Breakfast’, met als vaste compagnons eieren en plátanos, gebakken banaan.

De zon is verraderlijk sterk en gewapend met een goeie laag factor 50 en een lange-mouwen t-shirt gaan we aan boord. Onze gids is een Californische dame, die al 25 jaar walvis en dolfijn tochten in de baai organiseert en inmiddels alles weet over deze bijzondere dieren. Het is altijd interessant om ook het achtergrondverhaal te horen bij de mooie plaatjes. Voor dat laatste moeten we wel geduld hebben, want de eerste anderhalf uur varen we voor de kust zonder ook maar een walvis of dolfijn te zien. Net wanneer ik me een beetje zorgen begin te maken dat onze enige buit een zomers kleurtje gaat worden komen we een ander bootje tegen dat vertelt dat ze op de plek waar ze stilliggen een moeder met kalf hebben gezien. Blijkbaar was dat voor hen voldoende want ze varen vrijwel direct na onze ontmoeting weg. Na ongeveer 10 hoopvolle minuten zien we de eerste spuiter! De moeder komt even boven om adem te halen, maar verdwijnt vrijwel direct weer onder water. Volwassen bultruggen kunnen wel meer dan een uur onder water blijven en dan enorme afstanden afleggen. Baby bultruggen daarentegen moeten elke paar minuten bovenkomen en zijn daarom veel makkelijker te volgen. Ik realiseer me nu pas dat dit waarschijnlijk ook de reden is dat ik in Australië ook een moeder met kalf gezien heb. De baby van vandaag is waarschijnlijk al ouder dan een maand, want het is zo’n vier meter lang en kan al ruim tien minuten onder blijven. Gelukkig heeft de kleine er zin in, want na een tijdje blijft ze steeds langer spelen aan de oppervlakte. Het rolt om zijn as, klappert met z’n vinnen en springt zelfs een paar keer volledig uit het water op. Vooral dat laatste is een imposant gezicht! Ruim een uur blijven we genieten van het schouwspel en stiekem hopen dat we ook nog een glimp opvangen van de moeder. Die heeft er vandaag duidelijk geen zin in, want we krijgen haar niet meer te zien. Dat maakt de ontmoeting met haar kind niet minder bijzonder!

Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten
Bultrug en dolfijnen spotten

Na een lekker pastasalade als lunch varen we verder op zoek naar Gevlekte Dolfijnen. Deze dolfijnen hebben witte vlekken over hun lijf, die toenemen met hun leeftijd: de jonkies zijn egaal en de oudjes hebben er heel veel. De dolfijnen zijn talrijker aanwezig in de baai dan de bultruggen en daarom makkelijker te vinden. Drake Bay heeft op dit moment last van Red Tide, algen die een rode waas op het water veroorzaken en, veel ernstiger, alle zuurstof uit het water consumeren, waardoor het onleefbaar wordt voor vis. De overgang tussen schoon water en met algen is abrupt en vormt zo een soort muur voor de vissen. De dolfijnen weten dit en jagen bij voorkeur op het grensgebied, waardoor ze de vis kunnen insluiten tegen de algenzee. Een groep watervogels profiteert mee van de dolfijnenjacht en zijn ook de eerste indicatie dat we een school naderen. Een tiental dolfijnen zwemt langs de algen. Als we dichterbij komen zwemmen er een paar speels voor de boeg met de boot mee. Na een half uurtje spotten varen we terug naar de lodge waar nog een heerlijke duik in het zwembad nemen. In tegenstelling tot San Gerardo, regent het hier gelukkig niet elke middag!

Caipi with a view Caipi with a view
Om drie uur lopen we naar het dorp om een kijkje te nemen bij de bar met uitzicht op de Ara boom. Als we er aankomen zit er een hele groep lawaai te maken. We bestellen twee Caipirinha’s en onder het genot van dit tropische drankje genieten we van deze prachtige vogels (helaas zonder goeie foto opp). Goeie tip van onze Belgische medereizigers!