Shirakawa-go

Om tien voor acht arriveren we op het busstation voor de bus naar Shirakawa-go. Ondanks het vroege tijdstip brand de zon al fel. Het is goed dat we al in Nederland plaatsen gereserveerd hebben, want de bus zit helemaal vol. Het is ongeveer vijf kwartier rijden naar het UNESCO Werelderfgoed monument Shirakawa-go. Dit dorp is samen met twee dorpen in de buurt nog de enige plek in Gifu waar nog de traditionele met riet bedekte huizen staan, die vroeger overal in de provincie te vinden waren. Als we aankomen is het nog rustig en zelf zo vroeg dat het café waar we willen ontbijten nog dicht is. Daarom lopen we eerst naar uitzichtpunt op een rots aan de rand van het dorp. Van daar heb je een prachtig overzicht over de rijstvelden, waar de huizen tussen liggen. Als we weer beneden komen is het café open. Het wordt gerund door een ouder echtpaar en ook de enige vier andere gasten zijn minstens 80. Gelukkig hebben we geen haast, want het kost de eigenaar zeker een half uur voordat de bestelling klaar is. Elk details is dan wel op orde. Met een gevulde maag beginnen we aan de wandeling door het dorp. Het heeft een hoog openluchtmuseum gehalte en is duidelijk ook populair bij Japanse toeristen, maar de huizen zijn erg bijzonder en de omgeving is prachtig en een oase van rust na het drukke Tokio.

Na de lunch lopen we over een hangbrug richting het openluchtmuseum van Shirakawa-go (er is ook een échte!), maar daar aangekomen besluiten we dat het toch te heet is voor nog een museum. In plaats daarvan gaan we heerlijk pootje baden in het koude water van de rivier en op de terugweg richting het busstation nog een ijsje bij サクラジェラテリア 白川郷あいす工房与ぜ. Na een half uurtje wachten zit iedereen uitgeput in de bus naar Kanazawa.

Rond half zes komen we aan bij het busstation, dat direct naast het treinstation ligt. We reserveren alvast onze tickets naar Kyoto en lopen daarna naar het guesthouse. Als we binnenkomen is er nog een Nederlands stel. Hij heeft drie jaar in Tokushima gewoon en z’n vriendin is voor de eerste keer in Japan. Onder het genot van een biertje wisselen we ervaringen uit. We horen in het guesthouse dat het Kenroku-en park vanavond verlicht is en voor we gaan eten lopen we eerst naar het park. Door de hitte en de lange dag is de fut er een beetje uit als we aankomen en na een kwartier willen de dames al weer weg. We lopen verder naar de sushibar die ons is aangeraden door één van de medewerkers van het guesthouse. De sushi is er okay, maar we hebben betere gehad. Vanuit het restaurant is het nog een half uur naar het guesthouse lopen en dat trekken we niet meer. Gelukkig gaat er in dezelfde straat een bus tot vlak bij onze slaapplaats. Daar aangekomen leggen we onze futons op z’n plek en is de kamer één groot bed. Het ziet er allemaal authentiek Japans uit, maar ik prefereer toch een echte matras.