Kanazawa

De twee belangrijkste bezienswaardigheden van Kanazawa zijn het kasteel en het Kenroku-en park, die direct naast elkaar liggen. Het plan is om daar na het ontbijt heen te lopen. We hebben allemaal (behalve Floor) eigenlijk geen zin in rijst als ontbijt, dus zoeken we een Coffee Bar in de buurt. Na een valse start komen we terecht bij Curio Espresso and Vintage Design, een sympathiek tentje dat gerund wordt door een Amerikaan uit Seattle die met een Japanse is getrouwd. De perfecte Latte maakt de harde nacht helemaal goed!

Het is inmiddels al na tienen en de zon doet de stad alweer genadeloos opwarmen. Dat wordt liters water drinken vandaag. De koffieshop ligt op tien minuten lopen van het park met het kasteel. De meest gebouwen zijn niet zo oud, omdat alles in Japan met enige regelmaat afbrandt. Via de Kahoku-mon Gate betreden we het voorplein van het kasteel. De poort is compleet herbouwd en pas in 2010 voltooid in de staat van 1772.

Een tweede poort, de Ishikawa Mon, leidt naar het Kenroku-en park, één van de top drie parken in Japan en volgens sommige Japanners zelfs het mooiste. We zijn er gisteren kort geweest in het donker, maar overdag komen alle zorgvuldige details toch beter tot z’n recht. We wandelen langs de verschillende vijvers en het theehuis, dat helaas net dicht is tussen 12:00 en 13:00. Aan de noordzijde van het park ligt een hele serie eethuisjes en rond lunchtijd zoeken we er eentje uit met een smakelijke avocado sandwich op het menu. Als we willen bestellen blijkt er nog maar voor één gerecht brood. Dat wordt ’m dus niet… Gelukkig ligt er om de hoek nog een aardig restaurantje waar we een echte Japanse lunch nuttigen met misosoep, rijst en gefrituurde vis.

In het guesthouse hebben we in een toeristische folder een winkel ontdekt waar ze tweedehands kimono’s verkopen. Lotte wil daar graag heen, dus lopen we na de lunch er naar toe. Helaas blijkt de winkel net op zaterdag dicht. We zijn wel een hele serie vintage shops in de buurt. Tweehonderd euro voor een vintage Prada overhemd is me alleen iets te gortig.

We besluiten om op de weg terug naar het guesthouse nog een highlight aan te doen: het Higashiyama Higashi Chaya District, één van de buurten waar nog theehuizen zijn waar traditioneel Geisha’s gasten vermaken met zang en dans. Dit blijkt wel een erg toeristische bestemming met vooral souvenirwinkels, waar heel veel met bladgoud versierde spullen verkocht worden, inclusief ijsjes met bladgoud. Het leukste aan deze buurt vond ik nog de Japanse stellen voor wie dit uitje pas compleet is als ze zelf in traditionele kimono gekleed gaan. Het levert mooie plaatjes op.

Terug in het guesthouse ploffen we met een biertje en een zak chips in de gezamenlijke ruimte. Mooie tijd om even verder te werken aan het reisverslag.

Geïnspireerd door het Italiaanse restaurantje om de hoek willen de vanavond het Japanse maal weer een keertje overslaan, maar het is weekend en blijkbaar populair, want we kunnen er niet meer terecht. Bijzonder genoeg zit er 250 meter verderop nog een Italiaan. Blijkbaar zijn pizza en pasta hip in Japan. We strijken neer bij Pizzeria e Trattoria Da TAKE. Lotte heeft een pizza, Floor spaghetti en Margot en ik kiezen voor de antipasti misto met een heerlijk koel glas Chardonnay (de Italiaanse wijn was ons net iets te prijzig). De antipasti heeft een onmiskenbare Japanse touch (sashimi, anyone?), maar hapt lekker weg bij de witte wijn. De dames hebben tiramisu als dessert en ik moet zeggen dat daar nog menige Nederlandse pizzeria een puntje aan kan zuigen. Al met al een geslaagd diner!

Terug in het hotel probeer ik nog wat vooruitgang te boeken met het reisverslag, maar het is veel te gezellig beneden. Om half elf kruip ik op mijn futon met een berg informatie over Kyoto en de reis er naar toe (we komen onder meer langs het Biwameer, dat het grootste is van Japan en de Hiei berg, waar de Kentai-sekte haar residentie had totdat de krijgsheer Oda Nubunago de macht van haar krijgsmonikken, sohei, zat was en het complex in 1571 met de grond gelijk maakte).