Japans familieleven

Osaka is de tweede stad van Japan en een typische werkstad: veel bedrijven en een eetparadijs. Verder heeft het geen heel bijzondere toeristische trekpleisters (tenzij je Universal Studio’s Japan hiertoe rekent). Dit was een perfecte gelegenheid om vandaag ergens in een zwembad te gaan liggen om de hitte te verdrijven, maar op de één of andere manier hebben we alleen verwarmde (31-32°C) overdekte zwembaden gevonden. Dat lijkt ons niet de perfecte afleiding als het 37° buiten is. In plaats daarvan zoeken we de koelte in de overvloedig aanwezig winkelcentra. Het klassieke Takashimaya warenhuis (uit 1932 heeft een halve verdieping Nijntje spullen, maar geen Japanner weet dat ze uit Nederland komt. Bij de dames is de Uniqlo favoriet. Ik vul mijn collectie t-shirts aan met een nieuwe aanwinst.

Aan het einde van de middag reizen we naar Shimizu Station waar we worden opgewacht door de Japanse familie waar we vanavond gaan eten. Margot heeft contact met ze gelegd via Nagomi Visit, een website waar Japanse gezinnen zich kunnen opgeven om toeristen te ontvangen. We zijn gematched aan een gezin met een vergelijkbare samenstelling als de onze: een echtpaar, Tomokazu en Kuniko, met twee dochters, Ayano (13) en Mao (11). Ze wonen in een wijk net buiten het centrum van Osaka. We worden superaardig ontvangen en Kuniko heeft enorm uitgepakt met een hele uitgebreid diner met veel verschillende gerechten. Ayano had zelf een menukaart gemaakt in het Japans en het Engels. Dat laatste spreken ze maar heel mondjesmaat. Tomokazu spreekt nog het meeste Engels en ook met de oudste dochter kunnen we een klein beetje converseren. Hij werkt in een glasfabriek, maar wat voor producten ze precies maken (vensterglas?, bierglazen?, brilleglazen?) en welke functie hij had, daar zijn we niet achtergekomen.

Ik was benieuwd of het gemiddelde Japanse schoolkind net zo gepushed wordt als in andere Aziatische landen, zoals bijvoorbeeld Korea, maar Ayano’s grootste hobbies zijn Instagram en Youtube filmpjes kijken. Ze deed niet aan sport en speelde ook geen muziekinstrument. In dit gezin leek de druk in ieder geval niet overdreven hoog.

Na het eten vroeg Ayano of Lotte en Floor zin hadden om te gamen. Ze gaan Mario Kart spelen en het is al snel duidelijk dat de twee Japanse dames de nodige ervaring hebben en Lotte en Floor worden vierkant ingemaakt.

Gelukkig hadden wij ook een kadootje meegenomen, want als we na het gamen weer naar de metro worden gebracht krijgen we nog een hele tas met goodies mee. Ondanks de moeite met de communicatie was het een geweldig leuke belevenis, die ik iedereen op reis door Japan kan aanraden!