Een halve eeuw

Vandaag zijn we een stuk eerder wakker. Het moet van de spanning komen ;-), vandaag is mijn vijftigste verjaardag. Ik heb mijn verjaardag al op heel wat plekken verspreid over de aardbol gevierd, maar Tokio is wel een heel bijzondere plek voor een bijzondere verjaardag. Voor we gaan ontbijten wordt ik eerst toegezongen en heeft Margot de hotelkamer versierd met een slinger en nog een andere verrassing. Lotte heeft heel lief een kadootje meegenomen, dat van Floor en Margot krijg ik als we weer thuis zijn.

Na de rommelige dag van gisteren, heb ik een ambitieuze planning voor vandaag. Gisteravond hebben we het het Akihabara Station een Franse bakkerij ontdekt. Het vooruitzicht van een cappuccino met een croissant doet me watertanden. De koffie van de bakker stelt niet veel voor, dus spoed ik snel even naar de Starbucks voor twee cappuccinos.

Terwijl we op het terras voor de bakker zitten te ontbijten drommen er steeds meer mensen voor de deur van het warenhuis ernaast samen. Het blijkt om half tien op te gaan. Lotte en ik nemen even snel een kijkje binnen. We lopen door een lang gangpad waar bij elke vitrine twee winkelmedewerkers staan. Steeds als we langslopen worden we begroet met een diepe buiging. We voelen ons net royals, en toch wel een beetje opgelaten. De binnenkant van het warenhuis is minstens zo schreeuwerig als de straten in de wijk. Op het eerste gezicht zijn de prijzen niet veel anders dan in Europa, dus als je niet speciaal op zoek bent naar een gadget dat je in Europa niet kunt krijgen, kun je je geld beter in je zak houden.

Na het ontbijt nemen we de trein naar Tokyo Station om onze vouchers voor de JR Pass om te ruilen. We kunnen meteen reserveren voor de trein naar Takayama, waar we woensdag naar toe gaan.

Keizerlijk paleis

Skyline Tokio

Achter het station liggen de keizerlijke tuinen en het paleis. Het paleis is niet open voor bezoekers, maar de opgang is indrukwekkend, dus we gaan wel een kijkje nemen. De weg erheen is zo verzengend heet dat we onderweg nog even stoppen voor een drinkpauze. Behoorlijk oververhit kijken we uit naar onze volgende stop: het Meiji heiligdom ligt in een groot park. Na een korte metrorit lopen we het park in en voel je direct de aangename koelte (relatief dan). De tempel in het heiligdom is indrukwekkend en ik had er nog wel een uur kunnen rondhangen.

Meiji heiligdom

Floor heeft voor de lunch haar oog laten vallen op een sushi restaurant, waar de sushi’s worden bezorgd op een soort monorail. Er staat een rij als we aankomen. Met typisch Japanse grondigheid, kun je je inschrijven op een wachtlijst en roepen ze je naam om wanneer er een plekje vrij is. De dame die ons inschrijft verwacht dat het nog ongeveer twintig minuten duurt. Lotte en ik glippen daarom nog snel even de Disney Store in om de hoek. We zijn nog geen vijf minuten binnen en Lotte staat net te poseren voor de Marvel vitrine of Floor belt dat we al aan de beurt zijn: under promise and over deliver! We moeten ons een beetje inhouden, want voor vanavond hebben we een reservering in een chic restaurant aan de voet van de Tokyo Tower.

De sushibar ligt om de hoek bij Shibuya Crossing, het wereldberoemde kruispunt met een veelheid aan zebrapaden.

Omdat we niet in ons bezwete vakantiekloffie chic uit eten willen, gaan we na de lunch terug naar het hotel om ons op te frissen en om te kleden. Ik heb speciaal een paar nette schoenen ingepakt, die ik waarschijnlijk alleen vanavond zal dragen. Opgedoft vertrekken we rond vijven met de metro naar de Tokyo Tower. We worden met alle egards ontvangen bij Tofu-ya UKAI waar we blijken te dineren in een eigen privévertrek. Privacy is voor Japanners een luxe, maar wij hadden graag een kijkje willen nemen bij de dinergewoonten van de lokale Tokyanen (zeg je dat zo?). We worden bediend door een zeer vriendelijke dame in traditionele kledij en een indrukwekkend oog voor detail: de lepel bij het tweede gerecht legt ze bij iedereen rechts neer, behalve bij mij. Blijkbaar heeft ze bij het eerste gerecht gezien dat ik mijn stokjes met links gebruik en daarom legt ze de lepel ook links neer.

Elk gerecht is een plaatje en ook de schalen waarop ze worden uitgeserveerd zien er prachtig uit. Lotte, Floor en ik hebben een vegetarisch menu, Margot heeft wel vis en vlees. Eén van de gerechten is Wagyu rund en volgens haar is het alsof er een engeltje op je tong piest. Het restaurant is gespecialiseerd in tofu en één van de gerechten is tofu met zwarte sesam. Lotte kan het niet zo waarderen, maar ik vind het best wel lekker. De zachte soja in warme soyamelk is me wel een beetje te weeïg.

Rond negenen lopen we voldaan richting de metro. Dit diner was een mooi bekroning op een bijzondere verjaardag!