Meeting Miss Liberty

Lotte heeft voor vanmorgen speciaal voor Floor een ontbijttentje uitgezocht met een ruime keus aan vegetarische sandwiches en met echte koffie voor ons. Aroma Espresso Bar ligt op 72^nd St vlak bij Broadway en heeft inderdaad een heel ruime menukaart. Margot is in een avontuurlijke bui en bestelt Stove cooked oatmeal met fruit. Het idee aan die slijmerige pap alleen al doet mij gruwen. Ik hou het bij yoghurt met fruit en een grote cappuccino.

Na het ontbijt gaan we onderweg naar Battery Park, waar de ferry naar Ellis Island vertrekt, eerst een bezoek brengen aan het 9/11 Memorial. We hebben geen tijd om ook het museum te bezoeken, maar het monument buiten is ook indrukwekkend. Onvoorstelbaar dat op de plek waar nu die grote vijvers liggen ooit twee wolkenkrabbers zijn ingestort. Mooie traditie: langs de rand van de vijvers staan alle namen van de slachtoffer uitgefreesd. Op ieders verjaardag wordt er een witte roos in de naam gestoken.

Naast de Memorial Site is ook het nieuwe Westfield World Trade Center gebouwd: de Oculus. Door zijn witte bogen direct herkenbaar als een creatie van Santiago Calatrava. Lotte’s fascinatie ging niet uit naar de architectuur, maar naar de enorme Apple Store binnenin. Al sinds ons vertrek brandde haar spaargeld in haar zak. Ze had haar zinnen gezet op een paar AirPods. Na een half uur door Apple geperfectioneerde Amerikaanse verkooptechniek verlaten we de mall met een van oor tot oor grijnzende Lotte met een Apple tas aan haar arm.

Het voormalige hoofdkantoor van één van de grondleggers van deze Amerikaanse tak van sport ligt om de hoek: het Woolworth Building. F.W. Woolworth was één van de retail pioneers aan het eind van de 19^e eeuw en wordt door sommigen de uitvinder van het warenhuis genoemd. Het Neo-Gotische gebouw was bij zijn opening in 1912 het hoogste van New York.

Op aanraden van de Lonely Planet halen we onze lunch bij Hudson Eats. Deze food court heeft voor elk wat wils, van een gezonde salade, aziatische noodles tot pizza. We eten onze buit op in Battery Park, waar we al uitzicht hebben op een formidabele rij voor de aanlegsteiger van de veerboot. Als we na de lunch aansluiten snappen we ook waarom het zo lang duurt: er is Airport like security voordat je de boot op mag. Nog een fijne erfenis van 9/11. In de rij voor ons staan twee meiden uit Maryland. Ze werken hier in een luxe restaurant in Manhattan en hebben een dag vrij genomen om de toerist uit te hanhen. New York bevalt ze goed, maar ze missen hun familie en willen daarom terug naar Maryland. Ze waren allebei aangenomen om in Washinton DC te gaan werken in de entourage van Trump, maar ze hebben zo’n hekel aan die vent dat ze dat hebben geweigerd. Ze vertelden dat het met het salaris wel goed zat, maar dat de beveiliging absurd is.

Na drie kwartier wachten in de brandende zon zitten we in de schaduw op het dek van de ferry onderweg naar Liberty Island. De aankomst op Liberty Island is weer zo’n typisch New York moment: nog nooit er geweest, maar alles ziet er toch enorm bekend uit. Het Vrijheidsbeeld zelf is daarom minder indrukwekkend dan het voor de immigranten geweest moet zijn, wanneer ze voor het eerst de Hudson opvoeren. Het beeld is namelijk wel enorm groot. Na een klein uur hebben we het wel gezien en nemen we de eerstvolgende boot naar Ellis Island. Op dit eiland vonden de formaliteiten plaats voor alle immigranten die via New York de Verenigde Staten binnenkwamen. Bizar om te zien hoe de autoriteiten toen geoptimaliseerd waren in het afhandelen van grote hoeveelheden nieuwe Amerikanen, terwijl Trump nu een muur wil bouwen om immigranten buiten te houden.

Terug in Battery Park scheidden voor vanavond onze wegen. Margot en Floor gaan Sana en Dounia opzoeken die ook in New York zijn en Lotte en ik nemen straks de metro naar het Citi Field Stadion waar we de New York Mets gaan zien! Omdat het nog vroeg is, wil ik eerst nog even langs de NY Stock Exchange op Wall Street. Voordat we daarvoor de kans krijgen wordt ik uit het publiek gepikt van een groep ‘arcobaten’ die in Battery Park een performance geven. Eén van de mannen springt over vier ‘vrijwilligers’ heen. Gelukkig gaat alles goed en Lotte ziet kans om een heuse actiefoto te maken.

Onderweg naar Wall Street komen we langs de Charging Bull en scoren we snel even een to go pasta: Lotte heeft geen zin in hotdogs en ik vrees dat er in Citi Field niet veel compassie is voor de vegetarische medemens. Naast Trinity Church nemen we de metro naar Grand Central Station om daar over te stappen op lijn 7 naar het Citi Field stadion, wat de één na laatste stop op de lijn is. We moeten de hele rit staan: het is avondspits en de metro stroomt steeds voller met Mets fans onderweg naar Citi Field.

In het stadion worden we begroet door heuse Fan Greeters, mensen die letterlijk niks anders doen dan je een prettige wedstrijd wensen als je het stadion binnenkomt. De officiële shirts in de Fan Shop zijn niet te betalen, maar ik ben voor $15 wel de trotse eigenaar van een NY Mets Cap. Er is ook een stand met used items, ballen van $500, waarmee voor mij volstrekt onbekenden, maar voor echte Mets fans waarschijnlijk halfgoden heldhaftige zaken verricht hebben. Baseball is een echt Friends & Family uitje, iedereen komt binnen met eten en drinken, sommigen direct uit het werk, sommigen helemaal opgedirkt. En soms wel pas een uur na het begin van de wedstrijd.

Lotte en ik doen in stijl mee en bestellen een grote doos popcorn. Overal lopen mannen met coolboxen met bier en soda, dus we komen niks te kort. De sport zelf is minder spannend: als je hockey gewend bent is er niet veel aktie op het veld. In de tweede inning landt er nog wel een bal pardoes op mijn hoofd. Deze viel zo verticaal omlaag, dat de klep van mijn cap mijn zicht belemmerde en de bal zeker tien stoelen wegschoot. Geen kans dus meer om te vangen. Dat was anders wel het ultieme souvenir geweest! Aan het eind van de 5^e inning staat het 4 of 5-0 en begint Lotte slaap te krijgen. We moeten nog bijna een uur naar huis, dus wachten we het eind van de wedstrijd niet af. We nemen de metro naar het hotel en het blijkt dat we op Times Square moeten overstappen. Inmiddels is het al donker, dus we glippen even naar boven om de orgie aan neon te bewonderen. Rond elf uur vallen we uitgeput op bed. Inmiddels hebben de Mets met 7-0 verloren van de Braves, maar wij hadden een fantastische avond!