Angkor Wat

Het is vijf voor zeven. Met deze nuchtere opmerking van Lotte is de rust meteen verdwenen. We gaan vandaag de tempels van Angkor Wat, Ta Prohm en Angkor Thom bezoeken en om zo veel mogelijk van het koele gedeelte van de dag mee te pikken, komt Lonh ons om half acht ophalen. Da’s dus over vijfendertig minuten! Die wekker stond dus niet om kwart voor zes (zoals gepland), maar om kwart voor zeven. Oeps.

Uiteindelijk maar vijf minuten te laat staan we de zadels te verstellen en kunnen we op weg naar het tempel terrein. Eerste stop is het ticket office, tweede stop Angkor Wat, de grootste van de ruim tweehonderd tempels bij Siem Reap en volgens de Cambodjanen het grootste religieuze bouwwerk op aarde (de exacte definitie hiervan ontgaat me, zijn de piramides niet ook een ‘religieus bouwwerk’?).

De meeste bezoekers van Angkor Wat bezoeken de tempel bij zonsopgang om de zon achter de torens te zien opkomen of aan het eind van de middag, wanneer de zon in de rug staat. Om de drukte een beetje te vermijden staat Angkor Wat bij ons als eerste op het programma. Ook handig als de kids aan het eind van de middag geen steen meer kunnen zien.

Heel rustig blijkt het niet te zijn, want één of andere religieuze feestdag brengt de Thai in grote getalen op de been. Ondanks dat is het niet dringen, zoals bij andere highlights wel eens het geval is. De tempel is imposant en de reliëfs eindeloos. Lohn vertelt honderduit over alle Hindoe mythen die er op staan afgebeeld. Als we hem zijn gang laten gaan komen we aan de rest van de tempels vandaag.

De derde verdieping moeten we het trouwens zonder Floor en de gids stellen. Om een duistere reden mag je als honderdtwintig kilo zware obees de stijle trap wel omhoog, maar als kind onder de twaalf niet. Lohn gaat trouwens niet mee, omdat hij last heeft van hoogtevrees (grin). Fun fact: Angkor Wat is ongeveer gelijktijdig gebouwd met de Notre-Dame in Parijs.

Als we op de fiets naar het restaurant voor de lunch zijn gereden komen we kletsnat van het zweet aan. De verzengende hitte combineert slecht met de fysieke arbeid. Bovendien is het helemaal ziet prettig om tussen de touringcars, transitbusjes en knetterende tuktuk’s te fietsen. Wat in februari in Nederland een leuk idee leek blijkt in de praktijk nogal tegen te vallen. Gelukkig is Lonh hierop voorbereid, want speciaal voor ons decadente westerse toeristen heeft hij onze chauffeur gevraagd achter ons aan te rijden. Na de lunch gaan de fietsen achterin. Lang verhaal kort: ga naar Siem Reap om de tempels te bekijken. Mocht je graag willen fietsen, plan dat dan voor een andere gelegenheid.

Na de lunch staat Ta Promh op het programma, ook wel bekend als de ‘Tomb Raider’ tempel. Deze mysterieuze, deels met bomen overgrote tempel doelde namelijk als decor voor de film met Angelina Jolie, die hier overigens als een held wordt gezien. Ze is namelijk een groot fan van Cambodja, heeft er een natuurreservaat gesticht en was begin dit jaar weer in het land voor de opnames van de verfilming van ‘First they killed my father’ van Loung Ung over de verschrikkingen van het Pol Pot regime.

Het toetje van vandaag is Angkor Thom, een gedeelte van de oude stad Angkor dat met een acht meter hoge muur is omringt. In Angkor Thom staan verschillende tempels, waarvan Bayon de grootste is. De tempel heeft 54 torens met elk vier lachende gezichten, wat hem tot de favoriet van onze gids maakt. Waar de meeste tempels voorzien zijn van reliëfs met afbeeldingen van Hindoe sagen en mythen, bevat Bayon voorstellingen van het leven van de Khmer uit die tijd. We zien marcherende soldaten, jagende olifanten, handel met de Chinezen en BBQ-ende Khmer.

De kinderen hebben het na Bayon wel gezien en bovendien lijkt het weer om te slaan. Nu komen de fietsen wel weer van pas, want waar Margot en de kids richting zwembad vertrekken, bezoeken Lonh en ik nog twee andere tempels van Angkor Thom. Op de terugweg houden we het niet helemaal droog, maar gelukkig krijgen we geen tropische bui op onze kop.

Na de niet zo memorabele lunch van vanmiddag heeft iedereen zin in iets anders dan rijst. Gelukkig is Siem Reap waarschijnlijk de best plek in heel Cambodja voor internationale keuken. We komen terecht bij The Sun, een hippe tent schuin tegenover The Red Piano, één van de roemruchte bars op Pub Street. Ze schenken een behoorlijke Chileense rosé van Anakena en hebben een hele pagina vegetarische gerechten op het menu. Een aanrader!