la Boda en Salta

Ondanks dat we dezelfde weg terug rijden van Purmamarca naar Salta blijft het een prachtige route met dezelfde afwisseling. We hadden gepland om aan één van de meren te lunchen, maar was onze picknickplek al eerder bezocht door een kudde koeien, die daar nog wat hadden achter gelaten, dat helaas het prachtige uitzicht niet kon compenseren. Om half drie arriveren we voor het appartement, waar mijn ouders al zijn.

Het appartemen ligt super centraal twee blokken van het Plaza 9 Julio. We zijn nog nauwelijks binnen of mijn moeder tovert zes vrijkaarten tevoorschijn voor het concert van het Salta Symphony Orchestra. Gezien de commotie van de kinderen toen ze vorig week niet mee mochten, geven we ons deze keer over en mogen de kids vanavond wel mee. Ze genieten met volle teugen en zitten meer dan anderhalf uur op het puntje van hun stoel. Als ze om kwart voor twaalf naar bed gaan zijn ze volledig uitgeput.

De volgende dag is onze laatste dag in Salta. Mijn ouders nemen de kinderen mee naar de kabelbaan en Margot en ik hebben een paar uur voor z’n tweeën. Het is heerlijk weer en we scoren eerst een goeie Cafe con Leche op het plein. Omdat we eigenlijk geen zin hebben om iets anders te doen halen we een boek op en gaan terug naar het plein. De rest van de dag doen we heerlijk niks. ’s-Avonds gaan de kids vroeg onder de wol, om morgen uitgeslapen naar de bruiloft van hun oom en (bijna) tante te gaan.

Victor en Romina trouwen in een hotel in San Lorenzo, net voorbij de B&B van Alex en Rijkje. De huwelijksplechtigheid vindt plaats in de tuin achter het hotel in aanwezigheid van een bont gezelschap van Nederlanders en Argentijnen. Na het diner begint het feest met een optreden van een geweldige band van vrienden van Romina. Als om half twaalf mijn voeten het begeven (de prijs voor het dragen van nieuwe schoenen) en ik naar bed ga is het feest nog in volle gang.

De volgende morgen gaan we na een loom ontbijt koffie met gebak eten om mijn verjaardag te vieren. De koffieshop ligt om de hoek bij Casa Hernandez, waar Margot haar tas nog op moest halen. Helaas was de zending met nieuwe tassen nog niet gearriveerd, maar de tas waar Margot tijdens het vorige bezoek een oogje op had laten vallen is nog netjes gereserveerd. Ik drink samen met Alex, waarschijnlijk mijn laatste, Salta biertje op mijn verjaardag. De rest van de middag lummelen we wat in het hotel, bekijken we de eerste foto’s van de bruiloft en werk ik het verhaal over de Salinas Grandes bij. Vooral het prepareren van de foto’s kost veel tijd, zeker als de Internetverbinding niet overhoudt.

We sluiten mijn verjaardag én het huwelijksweekend af met een diner bij La Monumental, een typisch Argentijns restaurant waar verschillende families aan formica tafel perfect gegrilde steaks verorberen. Vanaf morgen begint de terugreis alweer.