Umhlanga Rocks

Het is tweeëneenhalf uur rijden van St. Lucia naar Umhlanga Rocks, een typische badplaats vlak ten zuiden van Durban met de bekende hotel hoogbouw. Not our cup of tea, maar het is maar voor één nachtje. We logeren bij Jessica’s. Als we de straat inrijden, zien we alleen muren, hekken en prikkeldraad. Een typische Zuid-Afrikaanse blanke wijk.

Het is tweeëneenhalf uur rijden van St. Lucia naar Umhlanga Rocks, een typische badplaats vlak ten zuiden van Durban met de bekende hotel hoogbouw. Not our cup of tea, maar het is maar voor één nachtje. We logeren bij Jessica’s. Als we de straat inrijden, zien we alleen muren, hekken en prikkeldraad. Een typische Zuid-Afrikaanse blanke wijk. Ik vraag me af of ik er aan zou wennen als ik hier wat langer zou zitten. Achter het electrische hek heeft Jessica een waar paradijsje gemaakt, met een zwembad, grote veranda en veel palmen. De kamers ademen jaren-50 sfeer uit en de badkamers zouden van mijn oma geweest kunnen zijn. Eén helemaal roze en de andere blauw (net als in Otje vindt Lotte). De kinderen vinden het prachtig.

Als we het centrum in rijden voor een kleine warme maaltijd blijkt het beeld van de kustplaats compleet: Kentucky Fried Chicken, Wimpies en zelfs een Hooters. We landen bij Cotton Fields. Volgens de Rough Guide is dit een populair en gezellige bistro, maar als we binnenkomen blijken we in een sportcafé ze zijn beland. Compleet met grote schermen, serveersters in voetbaltenue en voetbalfans, die de Bundesliga aan het kijken zijn met een halve liter Mojito (ZAR 25!) in de hand. Gelukkig kun je er ook nog eten en zien we onder het genot van lasagne en een hamburger Arjan Robben en Co. verliezen van Mönschengladbach.

De volgende morgen vertrekken we na het ontbijt richting vliegveld. Nog twee dagen en dan zit het er alweer op.