St. Lucia

Net wanneer we Makenzie Street in rijden belt Marjolijn ons om te kijken hoe onze rit vergaat. Wij zijn redelijk afgepeigerd en spreken af dat we elkaar morgen misschien even zien. Aan het eind van de straat zit Sunset Lodge. We hebben één van de zeven houten cabins op het terrein. Er hangt een prettige sfeer, maar de inrichting is erg Zuid-Afrikaans: gedateerd en veel bruin.

Als we na zonsondergang de bagage aan het uitpakken zijn, worden we getipt door onze (Nederlandse) buren, omdat er drie nijlpaarden op het gazon in de tuin aan het grazen zijn. De enorme logge beesten zien er een beetje koddig uit, maar later in de week horen we dat ze drie keer zo hard kunnen bijten als een krokodil (6 ton druk) en verantwoordelijk zijn voor meer doden in Afrika dan enig ander wild dier (op taxibestuurders na, volgens de gids).

Nog even snel een hapje eten voor we in bed kruipen. Volgens de Rough Guide is Braza wel een veilige keuze. Als we binnen stappen lopen we recht tegen Marjolijn en Gerard aan. Niet gepland maar uiteindelijk wel erg gezellig. Van de twee bier, die vallen als een baksteen, heb ik morgen nogal spijt…

St. Lucia, 4 augustus 2011

Vandaag een lekker dagje niks doen. De kinderen zwemmen, Margot leest een boek en ik sorteer de vijfhonderd foto’s uit Hluhlule-Imfolozi en schrijf aan het reisverslag. Er is gratis wifi op het terrein, maar de verbinding is zo slecht dat het aardig wat Zen kost om de site bij te werken. Uiteindelijk ben ik aan het eind van de dag niet zo ver opgeschoten als ik had gewild.

’s Middags slaan we een enorme steak in bij de supermarkt. De Spar hier lijkt in geen velden of wegen op die in Kaapstad. Waar het filiaal in Kaapstad luxer was dan de Albert Heijn lijkt dit meer op de Aldi. De hazelnootpasta is op en er is in het hele dorp niet te krijgen. Bummer voor de kids.

Om half vijf gaat de braai aan. We kunnen natuurlijk niet drie weken in Zuid-Afrika zijn zonder op zijn minst één keer te braaien! Als al het hout eindelijk tot kool is verbrand is het twee uur later, maar dan heb je ook een perfecte steak! (De Afrikaners zijn trouwens specialisten in zwart geblakerd vlees en alles wordt zwaar in de BBQ marinade gezet, zodat het vaak gissen blijft of je een karbonade of lamskotelet zit te eten.)

De volgende morgen schijnt een prachtige zonnetje met een venijnig windje. Een prima gelegenheid om per boot het estuarium bij de mond van de Umfolozi rivier te verkennen. Als we het terrein verlaten zien we een grote troep Mongoose op het grasveld. Eéntje merkt ons op en de hele groep staart ons aan. Wanneer ik de deur van de auto open blijft het doodstil totdat één Mongoose het op zijn heupen krijgt en wegschiet. De hele troep vlucht er achteraan. Net lemmingen.

Vanaf de boot hebben we een mooi uitzicht over de oevers. Her en der liggen de nijlpaarden te luieren in de zon of in het water. We zien nog een paar Waterbokken met de karakteristieke witte ring op hun achterwerk, twee krokodillen. De topper van de dag is toch wel de Afrikaanse Visarend, die net voor onze boeg een duikvlucht maakt.

’s Middags ga ik met mijn zus nog snel even naar Cape Vidal, waar je kunt snorkelen. De weg er naartoe loopt door het iSimangaliso Wetland Park en we hebben geluk als we een neushoorn de weg zien oversteken en later ook nog een aantal Kudu’s. Ik zal je de rest van de opsomming besparen… Ook over het snorkelen valt niet veel te vertellen. De branding beukt op de rotsen, ondanks dat het net eb is geweest en dit volgens zeggen de beste tijd op te snorkelen. Ik zie wel wat vissen, maar door al het opwervelend zand is het zicht slecht en de stroming put me behoorlijk uit. Na een half uur lig ik uit te hijgen op het strand. Op weg terug naar St. Lucia nemen we een dirt road langs het meer. Een waar paradijs voor vogelaars, we zien verschillende soorten reigers en ooievaars.

’s Avonds eten we in de kantine van de lokale waterskivereniging en visclub, compleet met opgezette zwaardvissen aan de muur.

St. Lucia, 6 augustus 2011

Het is over met het mooie weer. Als we opstaan is de lucht grauw en grijs en dit verandert de rest van de dag ook niet. We lanterfanteren wat af en als het ’s middags even droog is zoeken we schelpen op het strand. Hopelijk is morgen beter…

Onze wens komt uit! ’s-Nachts regent het nog pijpenstelen, maar de volgende morgen schijnt alweer een lekker zonnetje. Het is alweer onze laatste dag in Kwazulu Natal en vanmiddag moeten we alweer richting Umhlanga Rocks. Marjolijn en Gerard blijven langer, dus voor we vertrekken gaan we eerst afscheid nemen. Het het uitchecken rijden we naar de camping waar ze staan en na een mok camping cappuccino lunchen we samen in de Ocean Basket. De sushi is halve prijs, dus dat laten wij ons Hollanders geen twee keer zeggen. Als we na een erg gezellige maaltijd afscheid nemen is het al half drie.