Plettenbergbaai

De volgende bestemming is Plettenbergbaai, een kustplaats aan een prachtige baai en vooral erg populair als vakantiebestemming voor mensen uit Johannesburg en omstreken. Omdat het nu winter is zal het er tamelijk rustig zijn. Plett (zoals het meestal wordt genoemd) ligt ongeveer 150 km van Oudtshoorn, dus valt de reis vandaag mee. Op weg naar George halen we het gemis van gisteren nog goed: we komen langs een struisvogelboerderij, waar een behoorlijke kudde (kun je dat zeggen van vogels?) langs de weg staan. De grote vogels van ruim twee meter hoog zijn schichtig, maar ook super nieuwsgierig.

Na George draaien we weer de N2 langs de kust op. De omgeving is hier prachtig en voert langs dorpjes als Wilderness en Knysna. Dat laatste ligt prachtig aan een lagune met een smalle doorgang naar zee, die geflankeerd wordt door twee enorme rotspartijen (The Heads). We lunchen op het schiereilandje Thesen en arriveren rond 14:00 bij de Piesang Valley Lodge. John, de enthousiaste enthousiaste eigenaar, heeft drie terriers, die ons luid blaffend begroeten. Lotte heeft wat overreding nodig voordat ze uit de auto durft te komen. Gelukkig draait ze snel bij wanneer ze haar zus de honden ziet aaien. Op aanraden van John rijden we ’s middags nog naar het Tenikwa Wild Cat Sanctuary, wat op een steenworp afstand ligt van twee van de meest populaire attracties in de omgeving: Monkeyland en Birds of Eden. In Tenikwa worden Zuid-Afrikaanse wilde katten opgevangen en kun je tijdens de rondleiding ín de kooi ze van dichtbij bewonderen. Hierbij vielen die drie terriers in het niet! Ik vond het wel een belevenis wanneer een Caracal, een afrikaanse kat die veel weg heeft van een Lynx en ongeveer zo groot is als een herdershond, langs je been strijkt. Ook de Cheetah’s zijn imposante beesten om oog in oog mee te staan.

De volgende dag start met een uitgebreid ontbijt op het terras voor de lodge. Het is nog wel wat aan de frisse kant, maar het uitzicht maakt veel goed. Rond half elf rijden we naar Robberg National Park, het natuurgebied op het schiereiland ten westen van Plettenbergbaai. De begroeide kliffen bieden prachtige vergezichten over de baai en halverwege huist een kolonie zeeleeuwen op de rotsen. Er blijken er wel een paar honderd te ziten en je kunt ze al vanaf een aardige afstand horen door het geblafachtige geruzie om de mooiste plekjes op de rotsen.

Op de terugweg langs de andere kant van het schiereiland lopen we over de rotsen dichterbij het water. De opkomende vloed beukt onbarmhartig tegen de kust. Floor is er niet van overtuigd dat we hoog genoeg zitten en ze raakt volledig in paniek door de branding. Ondertussen ondekken we wel een aantal zeehonden die meesurfen op de top van een golf. Ze zien eruit of ze er lol in hebben en dat hebben wij ook bij het bekijken. Ook hier wordt -net als bij de zeeleeuwen- het gebrek aan een sterke telelens wel duidelijk. Geen mooie plaatjes dus. Alles bij elkaar zijn we zo’n drie uur aan de wandel, een heerlijk alternatief na nogal wat kilometers in de auto.

Plettenberg staat bekend om haar dolfijnen en Lookout Point is één van de betere spots om ze te zien. “Toevallig” ligt daar ook een restaurantje dat een very decent tuna steak serveert. Wanneer we aankomen horen we van de serveerster, dat we de dolfijnen op twee minuten na gemist hebben. Helaas laten ze zich tot zonsondergang niet meer zien. De tuna steak smaakt er overigens niet minder om!

28 juli. Alweer tijd voor de terugreis naar Oudtshoorn om Marjolijn op te pikken voor onze trip naar Hermanus. John adviseert ons een mooie route langs Goudveld, een nationaal park op de plek, waar een eeuw geleden goud is gevonden en waar tijdens de goudkoorts die erop volgde Millwood is gebouwd, een stadje met zes hotels en een theater. Zodra de opbrengsten terugliepen en een groot aantal mijnbouwbedrijfjes over de kop ging, vertrok iedereen richting Johannesburg, waar toen nieuwe goudsvonsten werden gedaan. Het hele stadje is inmiddels weer verzwolgen door de natuur, maar op een aantal plekken zijn de mijngangen en schachten nog terug te vinden. Goudveld is ook een mooie plek voor een lunch, al blijkt de eerste picknickplaats al bezet!

Lotte heeft in Oudtshoorn inspiratie opgedaan voor haar Groep 4 spreekbeurt en ze heeft Marjolijn gevraagd om op zoek te gaan naar een aantal struisvogelveren en een struisvogelei. Tijdens de zoektocht loopt ze één van de managers van de struisvogelcoöperatie tegen het lijf, die ze blijkt te kennen van een schildercursus. Hij is erg enthousiast en geeft een grote collectie veren mee. Als we willen leidt hij ons morgen rond in de fabriek waar de veren worden verwerkt en geverfd.

Oudtshoorn, 29 juli 2011

Vandaag gaat de reis naar Hermanus, de kustplaats die bekend staat om de grote hoeveelheden Zuidkaper walvissen, die hier tot vlak onder de kust komen zwemmen. Voordat we vertrekken, hebben we eerst een ontbijt met slingers en kadootjes, want het is Michiel’s verjaardag.

Na het ontbijt rijden we eerst nog het stadje in om ons door Sebastian de struisvogelverenverffabriek (288 punten met Scrabble!) te laten zien. Het is grappig dat een fabriekje in een Zuid-Afrikaans plattelandsstadje zaken doet met alle grote modehuizen van de wereld: Gauthier, Chanel, Yves Saint Laurent, iedereen haalt zijn struisvogelveren uit Oudtshoorn. Het hele proces van wassen, sorteren (op lengte en kwaliteit), bleken (om de grijze veren wit te maken), verven en verwerken is erg arbeidsintenstief, waardoor er in deze fabriek veel meer mensen te zien zijn dan in een Europese.