Hluhluwe-Imfolozi

Rond half vijf komen we bij de gate van het park. Een mooie tijd, want wanneer de zon onder gaat zijn veel dieren actiever dan midden op de dag. Als we na een kwartier nog niets gezien hebben worden de kinderen ongedurig en vraagt Floor: “Papa, waar blijven die giraffen nou?”. Stom toevallig zie ik op dat zelfde moment er vier in de verte. Vlak later zien we nog twee zwarte beesten in de verte (neushorens dachten we, maar later blijkt dat het buffels zijn).

Niet heel veel later zien we een hele serie giraffen vlak langs de weg. Wanneer deze recht voor onze auto de weg oversteken en er aan de overkant ook nog twee zebra’s staan kan onze safari al niet meer stuk. Op weg naar de lodge komen we later ook nog een hyena tegen. Geen slechte score voor een stelletje amateurs.

We slapen in het Hilltop Camp, het grootste kamp in het park, met een restaurant. Ons huisje ligt aan het uiteinde van het kamp en heeft vanuit de woonkamer en het terras een fenomenaal uitzicht. Dat wij een van de vier huisjes met uitzicht hebben danken we aan de perfecte hulp van mijn zus. We gaan vroeg onder de wol, want morgen is het zelfs om vijf uur op: we worden om tien voor zes verwacht voor de morning drive.

Als we om zes uur het kamp uitrijden staan we direct voor een kudde van zo’n dertig bulafo’s. Kun karakteristieke koppen steken prachtig af tegen het ochtendrood. Helaas is het nog te donker voor een scherpe foto. Honderd meter verderop staat een groep olifanten langs de weg. Het is echt ongelooflijk hoeveel wild in het park rondloopt!

Verschillende impala’s, nyala’s en drie witte neushoorns later heeft de ranger opeens druk contact over de portofoon. “I have a surprise for you” meldt hij en vervolgens scheurt hij met een rotvaart er vandoor. Het komende kwartier wanen we ons in de Paris-Dakar rally. Met 70 km/u razen we langs een paar giraffen (“Never mind, you’ll see something much beter in a moment”). Wanneer we drie andere jeeps tegenkomen blijkt waar de commotie is ontstaan: in het dal voor ons staan tien giraffen stiknerveus allemaal dezelfde kant op te staren. Vijf leeuwen probeerden een giraf te verschalken als ontbijt. Helaas zijn ze te vroeg ontdekt en zijn ze nu aan het hergroeperen in het hoge gras. Helaas voor ons is daar niks meer van te zien… De troostprijs is de groep giraffen en zebra’s die voor ons uit over de weg de plek des onheils verlaten. Een dag later hoorden we dat de evening drive meer geluk had: een leeuw die net een bufalo gedood had.

Als we weer terugkomen in het kamp en voor het ontbijt naar ons huisje gaan staat er onder het terras een familie nyala’s te grazen en wordt het balkon van de buren geplunderd door Vervetten (blauwaapjes). Later bij de lunch staan er twee zebra’s naast het terras. Je zit er letterlijk midden tussen.

De kinderen zijn het vele zitten in de auto zat en spelen de middag lekker in het zwembad, terwijl ik mijn geluk beproef en met onze eigen auto nog een rit door het park maak in de hoop die leeuwen tegen het lijf te lopen. Dat is helaas niet gelukt, maar halverwege sta ik wel midden tussen de giraffen en de zebra’s. Al met al staan er vandaag toch wel 300 foto’s op de camera.

Na het diner (een buffet waarvoor je niet hoeft om te rijden) genieten we nog van een ander fenomeen dat in Nederland haast niet meer voorkomt: een heldere hemel in een volkomen donkere nacht. Meer sterren dan je voor mogelijk houdt en een zweem van de melkweg. Met Google Sky Map weten we tegenwoordig ook hoe elke ster en planeet aan de horizon heet.

De volgende morgen weer vroeg op voor nog een morning drive. In de bak van zo’n jeep zit je een stuk hoger dan in je eigen auto en het feit dat je zelf niet hoeft te rijden maakt het speuren naar wild een stuk relaxter. Wel verbazingwekkend wat die ranger, die zelf achter het stuur zit nog weet te ontdekken. Het hoogtepunt van de morgen is een groep olifanten. We zien ze het eerst grazen in de verte. Het lijken er een stuk of zes. Na vijf minuten kijken en fotograferen rijden we verder. Wanneer we een half uur later weer langs dezelfde plek rijden staan ze veel dichter bij de weg en blijken het er een stuk meer. Aan de overkant van de weg is water en als ze de weg oversteken zijn het er zeker vijfentwintig. Er zijn verschillende kleintjes bij en de sociale interactie tijdens de oversteek is echt boeiend om te zien: één van de leiders checkt eerst de weg en geeft daarna het sein “all clear”. Daarna steekt iedereen de weg over terwijl aan elke kant twee volwassen dieren als een soort klaarover de rand bewaken. Wanneer een jong beest treuzelt krijgt ‘ie een duw van een oudere.

Als de hele groep aan de overkant staat te drinken en we voorzichtig verder rijden komen er nog een stuk of zes verlate beesten bij de weg. Er zijn twee kleintjes bij en terwijl ze vlak bij onze auto oversteken zorgt mama er voor dat wij niet bij haar kroost kunnen komen door pontificaal recht voor de jeep te gaan staan. Margot, die voorin naast de ranger zit is nogal onder de indruk van het grote beest, vooral ook omdat we de voorruit weggeklapt hebben. Dat is nog eens op de eerste rang zitten!

Verder zien we die morgen nog een heel aantal neushorens, waarvan er een aantal hun aanwezigheid bevestigen door uitgebreid te piesen en te poepen in onze aanwezigheid.

Na het ontbijt checken we uit en vertrekken we richting St. Lucia. We besluiten eerst nog een rit te maken door het andere deel van het park. Hilltop ligt in Hluhluwe en van Imfolozi hebben we nog niks gezien. Rond lunchtijd arriveren we in Mpila Camp, waar de verharde weg ophoudt. Tijdens de lunch scharrelen er verschillende wartogs en groene meerkatten door het kamp. Eén van de rangers adviseert ons een mooi route, waar we nog maar amper tijd voor hebben als we voor het donker in St. Lucia willen zijn.

Margot zit achter het stuur (omdat ik te veel in het rond kijk en mijn rijstijl al niet te solide is). Het eerst half uur zien we niet zo veel en is het offroad rijden nog wat wennen, maar gaande weg krijgt ze de slag te pakken en met steeds meer plezier laveert ze de Polo tussen de kuilen in de weg.

Imfolozi ademt een andere sfeer dan Hluhlule en zeer er meer steppe-achtig uit. We zien veel meer grote groepen antilopen en er cirkelen verschillende gieren in de lucht. Halverwege stoppen we bij een hideout bij een drinkplaats waar een groep zebra’s zich onbespied waant tijdens het lessen van hun dorst. Als je goed kijkt zie je dat het water vol zit met schildpadjes, die steeds hun kopjes vlak boven het water uit steken.

Om half vijf zijn we weer terug bij de ingang van het park en rijden we terug naar de N2 richting St. Lucia. Precies op tijd om voor zonsondergang aan te komen.