Kaapstad

Nog één dagje rommelen en dan is het zo ver: South-Africa is calling! Om zeven uur vliegen we richting London Heathrow, waar we anderhalf uur hebben om over te stappen. Een beetje krap en hopelijk komt de bagage ook nog mee. Na een nacht half slaap -zoals altijd tijden zo’n lange vlucht- naderen we Cape Town International Airport met op de achtergrond prachtig de Tafelberg in een blakende ochtendzon. Al op weg naar de bagage (die gelukkig de overstap ook heeft gemaakt) zien we Marjolijn wachten in de aankomsthal. Een half uurtje later rijden we in een witte Nissan op weg naar het centrum. De eerste paar bochten zijn wel weer even wennen aan de linkerkant van de weg.

Het appartement heeft een prachtig uitzicht op Green Point Stadium en de baai, maar valt zelf wel tegen: het ruikt muf, is stoffig en er hangt niet eens een toiletrol. Om deze teleurstelling te verwerken, lopen we de Mainstreet op voor een goeie lunch. Direct om de hoek van ons appartement lopen we tegen Mano’s aan: een leuk restaurantje met hip publiek. Met een spaghetti Bolognese (Floor) en een hamburger (Lotte) in de buik komt iedereen weer een beetje bij van de trip.

Op de terugweg nog even lang de supermarkt voor toiletpapier en ontbijt voor morgen. Margot gaat met de kids alvast terug naar het appartement. Terwijl ik me vergaap aan de luxe producten in de Spar belt Margot: tijdens onze lunch is het hele appartement geboend. That’s more like it!

Om half zes zien we Marjolijn en Gerard bij de Twelve Apostoles Hotel & Spa: tijd voor kadootjes en genieten van het fantastische uitzicht op de in de ruige zee ondergaande zon.

Verjaardag Margot

De volgende morgen maakt Lotte me wakker voor ontbijt op bed: Margot is jarig! Na het ontbijt rijden we het centrum in voor koffie met taart. Margot heeft een fantastische bakker gevonden: Charly’s Bakery. In een creatief beschilderd oud pand staat een stoet dames met veel plezier prachtige taarten en koekjes te versieren. We kiezen voor Lemon Merengue en Double Chocolate Cream Cake. De kinderen hebben een rood roze gebakje (door bietensap!) met een rozenblaadje bovenop.

Nadat we even langs Gerard en Marjolijn’s appartement (of eigenlijk ex-appartement) zijn gereden gaan we onze Cell-C SIM kaart activeren. Sinds 2009 vereist de Zuid-Afrikaanse overheid van iedere prépaid beller een ID en verblijfplaats (dat maakt afluisteren wel zo makkelijk). Het winkelcentrum met de telefoonwinkel stikt van de rondhangende mensen en Margot voelt zich niet echt op haar gemak met onze twee blonde dames.

Op weg terug naar de auto besluiten we ’s middags nog even langs Boulders Beach te rijden, waar je de Afrikaanse pinguins kunt bewonderen. Voor we bij de auto zijn komen we door de Company’s Garden, een prachtig park met tropische bomen en een aantal imposante gebouwen, zoals de National Library en Het Tuynhuis, waarin het kantoor van de president is gevestigd. Het park stikt van de hondsbrutrale eekhoorns, die Floor “zóóó schattig” vindt en Lotte “scary as hell”.

De route naar Boulders Beach voert langs kleine dorpjes met prozaische namen als Muizenberg (met een prachtig oud stationnetje en een strand met felgekleurde badhokjes zo uit de jaren 50), Kalk Bay en Fish Hoek. Vlak na Simonstad met zijn grote marinehaven ligt Boulders Beach. Het broedseizoen van de pinguins begint in Februari, waardoor er nog de nodig grijze pluizige pinguinjongen te zien waren. De pinguins zijn absoluut niet schuw, eerder nieuwsgierig en de kinderen kunnen ze tot op een meter naderen. Voor hun een hoogtepunt van de dag!

De weg terug voert door Table Mountain National Park en het uitzicht over de ruige kust is adembenemend. Vlak na Misty Cliffs staat een hoge vuurtoren in het schitterende avondlicht. Verderop scheren Kitesurfers door de branding. Op weg naar Houtbaai komen we over Chapman’s Peak Drive, wat ook zeer de moeite waard is.

Thuis aangekomen zijn we allemaal te moe om nog op zoek te gaan naar een Sushibar. Na een kleine discussie (met senior) gaan we lekker makkelijk nog een hapje eten bij Mano’s. Deze keer inclusief een heerlijke Pinotage. Al met al een geslaagdere verjaardag dan vorig jaar.

Een nadere kennismaking

Vandaag staat een nadere kennismaking met Kaapstad op het programma. Na het ontbijt lopen we richting Bo-Kaap, één van de oudste wijken van Kaapstad en het traditionele centrum van de Kaapse moslimgemeenschap (al worden steeds meer van de prachtig gekleurde huizen verkocht aan yuppen of buppen).

De weg naar Bo-Kaap is niet erg idyllisch, wat dat betreft lijkt Kaapstad wel wat op Rotterdam: prachtige plekjes, maar je moet ze weten te vinden en ze zijn vaak omgeven door lelijkheid. Op de weg terug even een koffie met Wifi gedronken en bij de Spar inkopen voor de lunch gedaan. Deze supermarkt is totaal niet wat ik me bij een Spar voorstel: super de luxe: verse oesters, sushi, een grote selectie verse kant-en-klaar maaltijden en allerlij exotische producten, zoals sambal uit Nederland.

De kids hadden ’s morgens al overduidelijk laten weten dat wat hen betreft de toeristische verkenning ten einde was: ze wilden spelen in het appartement. Voor mij was dit de eerte kans om even aan de reis blog te schrijven.

Om de belofte van gisteren (sushi) in te lossen, reserveren we bij Beluga. Dit restaurant ligt aan de rand van het V & A Waterfront in één van de oude havengebouwen. De prima kwaliteit sushi is voor 19:00 halve prijs (± 100 ZAR p.p.). Marjolijn en Gerard sluiten bij ons aan, zodat we Gerard nog even zien, voor wij met Marjolijn richting Oudtshoorn vertrekken.

We lopen er via het Waterfront heen. Dit prestigieuze project aan de haven is geïnspireerd door de Dock’s in Londen, maar heeft het bruisende gevoel van de World Cup niet helemaal vast kunnen houden. Toch staan er een aantal mooie gebouwen en zien we een aantal zeehonden die nieuwsgierig de haven verkennen. Ook maken we op weg naar Beluga kennis met De Kaapse Dokter, een straffe wind van minstens windkracht 8, die volgens overlevering alle kwade geesten uit je lijf waait. Helaas voelde Lotte zich er niet beter door en bibberend als een rietje komt ze aan bij het restaurant. Dit ongemak werd snel vergeten door een heuse alcoholvrije Piña Colada. Gerard vertelde dat het soms zo hard waait, dat de gemeente touwen spant langs de lantarenpalen, om je aan vast te houden…