Hoi An

We vertrekken ’s morgens uit ons hotel in Hue en gaan op weg naar Hoi An. Helaas hebben we nog steeds dezelfde chauffeur die niet weet hoe die moet schakelen. Wat een drama. Lhong onze gids is erg aardig en we bezoeken voordat we gaan lunchen het Cham museum. Inmiddels is het 12 uur en de kinderen hebben het warm en absoluut geen interesse in een paar oude beelden en willen graag eten. We rennen uit fatsoen nog wel even overal langs en gaan lunchen in Danang. Dit is een vrij grote nieuwe stad waar overal wordt gebouwd. De Vietnamezen vinden het geweldig om hier op vakantie te gaan in plaats van naar een stad als Hoi An, omdat ze hier een supermarkt kunnen bekijken en nieuwe hotels met karaoke bar. Kortom alles wat wij niet zoeken. We gaan een beetje een industriegebied in met een aantal scheepswerven en stoppen bij een groot restaurant. Er zit een grote groep Vietnamezen te eten met één westerling en er wordt veel bier gedronken (Heineken) en luid gepraat.

Wij proberen met alle macht gewoon een bestelling te doen, maar met vijf Vietnamezen om je heen die je allemaal aanstaren als of je van een ander planeet bent en die niet of nauwelijks Engels spreken is het een hele uitdaging. Met behulp van Lhong lukt het om een aantal grote garnalen te bestellen. Ik ga ze samen met de kinderen uitzoeken uit het aquarium. Naast garnalen zit er ook een haai en een schildpad in en nog een aantal andere soorten vissen. De heren doe hun uiterste best om de kids alles te laten zien.

Na de lunch vervolgen we ons reis naar Hoi An waar we rond 14.30 uur aankomen. We verblijven in een resort aan de oever van de rivier. Onze kamer zit recht tegenover het zwembad en de kinderen kunnen hun geluk niet op. In no time zijn de bikini’s aan en liggen de dames in de pool. Floor wil eerst nog niets anders dan ook het bankje in de jacuzzi staan, maar na een tijdje krijgt ze door dat je kunt drijven met de bandjes en dan overal naar toe kan.

’s Avonds gaan we een hapje eten in het stadje bij Green Moss. De kinderen doen een paar balletpasjes op de stoep in de hoop dat er mensen geld in hun bakje stoppen. Helaas geen reactie.

Voor het hotel staat een dame die drankje en andere kleine zaken verkoopt. Ze verhuurd ook fietsen en doet de was. We spreken af dat we de volgende dag fietsen bij haar gaan huren en dat we de was zullen brengen.

We proberen uit te slapen, maar ook nu weer zijn de bedden vrij hard en we besluiten maar op tijd op te staan en te kijken wat het ontbijt brengt. De kinderen ontdekken yoghurt en Lotte eet 3 bakje op. Vanaf vandaag is dit vaste prik, maar blijft het bij 1 bakje. Voor de rest is het buffet minder lekker dan in Hue, maar wel prima te eten. De was wordt afgegeven en de fietsen staan klaar, inclusief kinderzitje voor Floor en voetsteunen voor Lotte. Hoi An is een vrij rustig stadje en fietsen is een prima optie om je te verplaatsen. We kopen toegangskaartjes voor de oude stad en bezoeken de Japanse brug en een oud huis. Hoi An is vergeven van de souveniersshops die allemaal hetzelfde verkopen en natuurlijk ook van de kleermakers. We drinken even wat en gaan dan op zoek naar een kleermaker om voor mij een pak te laten maken.

We worden erg goed geholpen bij A Dong Silk en ik wordt van top tot teen opgemeten. Om 6 uur kan ik terugkomen om het pak en de 2 overhemden te passen. Wij gaan lunchen en daarna terug naar het hotel voor een verfrissende duik in de pool. Na het zwemmen zijn de kinderen doodmoe en vallen ze in slaap. Ik rij even snel naar de kleermaker om het pak en de hemden te passen. Wanneer ik terug ben krijgen we eindelijk de kinderen wakker en begint het ook te regenen. Gelukkig hebben we voor de kinderen regenjassen meegenomen en liggen er inde kamers een paraplu. We lopen over de markt naar restaurant Les Amis. Hier geen uitgebreide menu kaart, maar een vast menu, vlees of vis. We zitten op het balkon met uitzicht op de rivier. Ondanks de lovende kritieken in de Lonely Planet valt het menu een beetje tegen. Er zit ook een Belgisch stel met een 6 maanden oude baby. Dat is toch nog even wat anders dan twee van drie en vijf!

Vandaag helaas al weer de laatste dag in dit mooie stadje. We gaan weer naar de kleermaker en mijn pak is helemaal af. Wil hij niet nog een mooi pak? Linnen misschien? Vooruit voor nog eens US $100 laat ik een tweede pak maken. Ook Margot zwicht en laat een linnen broek maken, om 3 uur kunnen we nogmaals komen passen. De kinderen hebben het inmiddels helemaal gehad bij de kleermaker en Lotte klaagt dat we niets anders doen dan hier zitten. We drinken even wat in een cafe en gaan terug naar het hotel en besluiten te lunchen aan de pool. De kinderen vinden het heerlijk eb zijn er niet uit te slaan. Met de belofte dat we vanmiddag nog 1 keer moeten passen en dat ze een ijsje krijgen lukt het om ze mee te krijgen. Alles zit goed en Margot besluit last minute nog een broek te laten maken en een giletje voor bij de eerste broek. Het is inmiddels half 5 en de dames beloven dat het ’s avonds om 8 uur allemal af is. Wij zijn benieuwd.

We eten een hapje in een binnentuin waar Lotte helemaal opgaat in haar puzzelboek van de HEMA. Floor is doodmoe en valt aan tafel al in slaap. Na het eten gaan we terug naar het hotel en als de kinderen in bed liggen gaat Margot gauw naar de kleermaker om alles op te halen. Helaas, broek nr 2 zit niet helemaal geweldig en moet terug voor een paar kleine aanpassingen. Ze bieden aan om rond 9 uur alles af te leveren in het hotel. Dat scheelt een hoop gedoe op de fiets en Margot neemt het dankbaar aan.

Rond 9 uur komen de 2 dames samen alles afleveren. Ze hebben ook nog een klein cadeautje meegebracht, een stropdas voor mij en een klein doosje voor Margot. Wij gaan tevreden slapen want morgen vertrekken we vroeg met het vliegtuig vanuit Danang naar Nha Trang.