Phu Quoc

De laatste etappe van onze reis voert ons naar Phu Quoc, een klein eilandje dat ten zuiden van Vietnam in de Golf van Thailand ligt. Het eiland is nog redelijk authentiek, al schieten de hotels en resorts er als paddenstoelen uit de grond. Er gaan geruchten dat vanaf volgend jaar het vliegveld ook internationale vluchten gaat uitvoeren, dan is het definitief gedaan met de rust. De boot naar Phu Quoc, die er zo’n tweeënhalf uur over doet vertrekt vanuit Rach Gia. Op weg hier naartoe laat Mr. Do ons nog even een krokodillenfarm zien. Ze kweken hier zoetwaterkrokodillen, die vroeger ook in het wild in de Mekong Delta voorkwamen, maar nu vrijwel zijn uitgestorven. Lotte en Floor hebben nog nooit zoveel krokodillen bij elkaar gezien.

De bootreis verloopt voorspoedig. Er zitten naast een meerderheid Vietnamezen ook een groepje Nederlandse meiden in de boot. Ze doen vrijwilligerswerk in Can Tho en gaan een lang weekend chillen op Phu Quoc. Leuk om weer eens wat contact te hebben met medereizigers, want dat zat er met al het privévervoer tot nu toe nog niet veel in. Na nog een korte taxirit komen we aan bij het resort. We hebben een kleine bungalow met twee kamers. Alle bungalows staan in een prachtige groene tuin vol palmbomen, die direct uitkomt op het strand met prachtig wit strand. Dat wordt genieten!

Wanneer we ’s avonds in het restaurant van het resort gaan eten, blijkt wel dat het vreselijk low-season is in de regentijd. Pas als we bijna klaar met eten zijn komen er nog vier gasten binnen. We twijfelen een beetje over de keuze van het menu, want de prijzen zijn drie tot vier keer hoger dan we gewend zijn. Margot is helemaal teleurgesteld, want haar gegrilde tonijn is van een hele andere soort dan we gewend zijn. We denken eerst zelfs dat het zwaardvis is, maar later deze week komen we dezelfde vis ergens anders tegen en ook daar wordt ‘ie tuna genoemd. Dit nodigt niet uit tot een herhaling.

De volgende morgen kunnen Lotte en Floor niet wachten tot we klaar zijn met het ontbijt om naar het zwembad te gaan. Het weer is heel behoorlijk, al verdwijnt de zon nog regelmatig achter een wolk. Na drie weken zon zijn we niet al te gedisciplineerd meer met het smeren van zonnebrand en ’s avonds blijkt dat we dat allemaal moeten bezuren: Lotte heeft vuurrode konen, Floor haar rug is verbrand, Margot heeft haar borst genadeloos verbrand en mijn benen zien er niet uit. Stom, stom, stom. Rond half zeven lopen we richting het centrum van het stadje. Er zitten zat restaurants, maar de meesten zijn dicht: low season. We komen de Nederlandse dames weer tegen en van hen krijgen we de tip om op de night market te gaan kijken. Hopelijk kunnen Lotte’s en Floor’s maag onderhand tegen een stootje.

Gelukkig is het gezellig druk op de markt. We zoeken een eettentje uit dat druk bezocht is en genieten van de lokale sfeer en het eten. Het eten blijkt prima in orde, want niemand heeft de dag erna ergens last van. Van het eten dan wel te verstaan, want we zijn nog allemaal rood van gisteren. Gelukkig is het het grootste gedeelte van de dag bewolkt, wat verdere schade beperkt. De dames vermaken zich op het strand, waar ze met de bakken met water voor je voeten heksensoepjes maken. ’s Avonds eten we weer bij ons vaste tentje op de night market, waar ze ons al kennen. De dames van het restaurant noemen Floor “no baby”, omdat ze niet zo genoemd wil worden.

Vandaag is het alweer de laatste dag op Phu Quoc… Als we ’s morgens naar het ontbijt lopen schijnt de zon al prachtig en omdat het dood tij is, is de zee kraakhelder. Na het ontbijt neem ik met mijn duikbril en Lotte’s snorkel een duik in zee. Op de rotsen voor de kust zie in zowaar nog wat harde en zachte koralen, een paar anemonen en wat vis. Er zitten ook veel slakken. De rotsen die net boven water steken zijn volledig begroeid met oesters. Als ik dichterbij kom zie een paar krabben wegschieten. Blijkbaar wordt er door de lokale bevolking zo intensief op de krabben gejaagd, dat ze doodsbang van mensen zijn geworden. Veel plekjes om zich te verstoppen hebben ze niet, dus ik krijg ze nog prima in m’n vizier. ’s middags laten Margot en ik ons verwennen met een massage. Ongelofelijk hoeveel kracht de fragiele masseuse in haar handen heeft! Overbodig, natuurlijk, om te vertellen dat Lotte en Floor weer de hele dag in het zwembad liggen. ’s avonds bestellen we op de night market onze laatste portie fried spring rolls en BBQ prawn.