Hanoi

Vanmorgen zijn we door de weinige slaap pas laat wakker en nog maar net op tijd voor het ontbijt. Ik laat me verleiden tot een Phõ Ga (kippensoep met rijstnoedels. Floor zit al snel mee te eten, want ze is dol op soep. De rest van de morgen slenteren we door het Old Quarter en proeven we de sfeer. Het Old Quarter is een levendige buurt vol met winkeltjes en straatverkopers. Ondanks dat je als toerist vaak wordt aangeklampt, is de buurt nog wel authentiek en verbazen we ons over de grote diversiteit aan verkochte waren en de grote verschillen in verscheidenheid van de winkels. Naast een onnoemelijk smal en kaal hok waar textiel ligt opgetast, kan zomaar een strak ingerichte boetiek zitten.

’s-Middags gaan we naar een voorstelling in het beroemde waterpoppentheater. Deze vorm van theater is ontstaan in de rijstvelden van Noord-Vietnam en minstens 1000 jaar oud. Het wordt gespeeld met houten poppen in heupdiep water, waarbij de poppenspeler achter een bamboepaneel schuilgaan. De poppenspeler worden begeleid door traditionele Vietnamese muziek en zang. De kinderen vinden het prachtig, al zijn de vuurspuwende draken ook wel een beetje beangstigend. Dat Lotte nog niet beter is merken we ook: op driekwart van de voorstelling is ze in een diepe slaap gevallen.

Na de voorstelling willen we graag nog wat rondkijken, maar met twee vermoeide kleuters is lopen geen optie meer. Gelukkig staan er overal cyclo’s te wachten en voor 180k dongen worden we een uur rondgereden en voor het restaurant gedropt, dat we uit de Lonely Planet hebben gepikt.

Het blijkt een prima keuze. Aan kindermaaltijden doen ze niet in Vietnam en bovendien hou ik daar zelf niet van (in Frankrijk eten ze dan de hele vakantie alleen frites met kipnuggets), maar een schotel delen is een prima optie. Er zijn genoeg milde gerechten te krijgen. Dus zitten de kinderen aan de kip met rijst (net als thuis). Lotte is duidelijk nog niet beter, want meer dan drie hapjes rijst gaan er niet in. Wat ook een kleine teleurstelling is, is de appelsap: versgeperste appel uit de sapcentrifuge is toch wat anders dan wat de dames thuis gewend zijn en prompt gaat er ook niks van op…

De volgende morgen bezoeken we de highlights van Hanoi: Het Ho Chi Min Mausoleum, de One Pillar Pagode en de Tempel van de Literatuur. Het is verbazingwekkend om te zien hoe zeer de Vietnamezen onder de indruk zijn van Ho Chi Min. Zelfs onze gids, Tiemp, was oprecht vol ontzag over hem. Het wemelde er van de schoolklassen, maar we zagen ook veel Vietnam-veteranen. Veel van hen zijn vrouwen, maar ondanks hun heldhaftige optreden tegen de Amerikanen spelen ze nauwelijks een rol meer in het bestuur na de oorlog. Er staat een gigantische rij voor het mausoleum zelf en omdat we geen zin hebben om de kinderen een uur te amuseren voor 30 seconden Ho, bekijken we alleen het complex achter het mausoleum. Niemand die iets mist, behalve Floor: “Wanneer gaan we nou die dooie meneer bekijken?”.

De One Pillar Pagode ligt recht achter het mausoleum en dus pakken we die gelijk even mee. Het is een schattig klein Boedistisch bouwwerkje op een houten pilaar. Lotte en Floor vonden vooral de bling, bling binnen erg mooi!

De Tempel van de Literatuur is de moeite van het bekijken waard. Het complex had zowel een godsdienstige functie als een educatieve. Het was namelijk Vietnams eerste universiteit. Beide functies zijn gestoeld op de leer van Confusius. De Vietnamezen hebben het nodige overgenomen in de 1000 jaar dat de Chinezen het overheersten. De middelste binnenplaats staat vol met Stellae, waarop de namen van alle afgestudeerden zijn gegraveerd. Elke Stellae staat op een schildpad, die een lang leven symboliseert. Lotte en Floor waren meteen vrienden met deze stenen dieren.

De lunch tussen de middag hoort bij de stadstoer. Margot en ik moeten nog wel wennen aan dit “all inclusive” concept: we zitten in een behoorlijk chic restaurant, waar alleen toeristen komen. Bovendien is het menu zo uitgebreid dat met twee kleine kinderen we met geen mogelijkheid een serieus gat in de hoeveelheid eten weten te slaan. Een beetje gegeneerd zijn we wel. Als we na de lunch bij het hotel worden afgezet ligt Lotte binnen 5 minuten te ronken als een os. De rest van de middag lezen we wat op onze hotelkamer en werk ik de foto’s op de site bij.

Onze laatste avond in Hanoi besluiten we het avontuur te laten voor wat het is en bij hetzelfde restaurant te gaan eten als gisteren. De kinderen mogen frietjes en dat laten ze zich smaken. Morgen naar Halong Bay. Benieuwd!